Korona Günlükleri 18

Herkese Merhabalar,

Evde geçen bir gün daha diyeyim klişe bir şekilde. Ev'de oturmak hayallerimi süslerdi her zaman daha az çalışmak rüyalarımda olurdu hep fakat hayatımı aynı şekilde idame ettireceğimi düşünürdüm. Bu çok hızlı ve sert gelen değişim hepimizi garip hallere sokuyor. Etrafımda olan bir çok kişiyi tanıyamaz hale geldim. Fikirleri düşünceleri hızlı değişiyor insanların. Ev içinde bölümler ve görevler net paylaşılmış durumda. Oğlan online ders-LGS hazırlık ve TV arasında gidip geliyor. Ufaklık da bir çok aktivite yapıyor özellikle annesi ile ama ben de onu ileriye hazırlayacak bir şeylere soyunmaya başladım bakalım nasıl olacak. Akşam ilkokul arkadaşları ile bir "zoom" görüşmesi yaptık. Dünyanın bir çok yerinden insan, Londra, New York, Kahire, California ve İstanbul ve konuşulan konu tek. Bu acayip ilginç bir şey. Gerçekten işin ciddiyetine o zaman inanıyor insan. Tüm dünya etrafında bir şeyler dönüyor ve herkes aynı anda bundan etkileniyor. Hiç bir konunun bu kadar global olacağını düşünmemiştim. Herkesin kendine göre önlemler aldığını görmek ve mekan farketmeksizin dünyanın heryerinde aynı olayın yaşandığını bilmek korkutuyor bazen insanı. Ben halen sağlık endişesi duymuyorum ama daha çok insanla konuştukça endişelerim artıyor zira her gün başka bir şeyi keşfediyorlar virüs ile ilgili. +20 ye gelen sokağa çıkma yasağı oğlana garip geldi, sanki çıkıyorum da der gibi seyretti TV'yi. Maalesef toptan sokağa çıkma yasağı koyamadığımız için böyle güdük önlemler alıyoruz. Bunun cezasını da çekeceğiz. Belki ben değil ama çok insan büyük acılar çekecek gibi duruyor. Hadi hazır olalım olacak olana....

Toplumsal bilinç böyle zamanlarda çok gerekli ama daha da önemlisi toplumsal yardımlaşma. İhtiyaç sahibi insanlar ile onlara yardım edebilecek kişilerin çok acilen bir araya gelmesi lazım ki, toplum bir anda çöküşe geçmesin. Toplumlar bir birlerine yardımcı oldukça refah seviyesini eşitlemeye çalıştıkça bir yerlere gelir. Bu yardım her zaman para olmak zorunda değildir. Bugün apartmanınızda ki 65yaş üstü bir kişiye bir mesaj atıp "bir ihtiyacınız var mı?" diye sormak bile büyük bir moral kaynağıdır onlar için. Emin olun ki bugün olmasada yarın bir ihtiyaçları olduğunda size geri döneceklerdir çünkü açık bir kapı olduğunu bileceklerdir. Ve bu ufacık mesaj bile "kelebek etkisi" ile kocaman bir şeye dönüşecektir. Normal zamanda hiç de aklımıza gelmeyen bu toplumsal yardımlaşmaya bugün çok ihtiyacı olanlar var ama asıl virüs gidince hepimizin ihtiyacı olacak. Adeta bir savaşta gibiyiz ve bu savaşın bitişinde herkesin elindekini paylaşması gerekecek, bu illa ki maddi olmak zorunda değil ama toplum olarak el ele verilmesi gerecek. Peki biz dünya olarak bu kadar ayrışmış iken bu beraberliği nasıl sağlayacağız? Ne kadar sağlarsak o kadar iyi olacak...

Sevgiyle Kalın, Evde Kalın, Yardım Edin..

Jacko...