Yeni Normal'in İlk Günü..

Herkese Merhabalar, Yaklaşık 65 gün süren ve benim 50'nin üzerinde yazı yazarak tamamladığım Korona günlerinin de yeni bir safhaya geçmiş bulunuyoruz. Bu sebepten ben de, yazıların standart olan başlıklarını değiştirme gereği duydum. Artık yazılarımda Yeni Normal' de ki deneyimlerime ağırlık vereceğim.

Dün 65 gün sonra ilk defa ofiste tam kadro idik. Çalışan arkadaşların hepsi özlemiş ofisi. Herkese iyi geldi normalmiş gibi yaşamak. Tedbirler ile ilgili sabah bir toplantı yapıp, ofis giriş ve çıkışlarının nasıl olacağını, içeriye maskesiz girilemeyeceğini, el yıkama ve hijyen konularını konuştuk. Genel olarak herkesin kurallara uyma eğiliminde olması sevindirici oldu. Sonrasında da işimiz ile ilgili neler yapmamız gerektiğini konuştuk. Genel olarak tablo pek iç açıcı olmasa da, insanların umutlu olması güzel. Fakat Korona ardından eski günlere dönmemiz çok uzun bir zaman alacaktır, bunun bilincinde olan insan sayısı çok fazla değil. Bu farkındalıkta olunmaması bana biraz rahatsızlık verse de, herkesin düşüncesine saygım var.

İş hayatı bir tarafta, ev hayatı bir tarafta, sosyal hayat bir tarafta her biri için yeni kararlar alınması zamanı geldi artık. İş ile ilgili yapılacak şey öndeki fırsatları değerlendirip eski kazançları tekrar sağlamaya çalışmak olmalı.

Ev hayatımız ise halen LGS'ye endeksli. Oğlan sınava girene kadar ev düzeni onun üzerinden gidiyor ve gidecek. Son günler gelirken yavaştan bıkkınlık ve yorgunluk baş gösterse de, adamın azmi ve disiplini halen beni kendine hayran bırakan düzeyde. Başladığı yerden geldiği yere bakınca koca bir dağ tırmanmış meğersem. Kendi de bunun farkına vardı, başarının kokusunu aldı ve bu kokuyu artık takip edip sınav günü de büyük yemi yiyecektir. Her ne olursa olsun, 14 yaşında bir erkek çocuğun böyle bir zamanda gösterdiği çaba ve mücadele her türlü övgüye layık. Ufaklık ise, biz hep yanında olduğumuzu için farkına varmasak da büyüyor. Artık sorumluluklarının farkında ve bunları yapmak için de motive. Her ne kadar okul öncesi eğitimini tam almamış olsa da evde annesi ile geri kalmamak adına bir çok çalışma yaptıklarından, gelecek yıl okula başladığında çok da zorlanmayacağını düşünüyorum.

Biz aile olarak ilk süreçten az sıyrıklar ile kurtulduk bence. En önemlisi olan sağlık tarafında başımıza bir şey gelmeden ilk aşamayı geçtik, yalnız bu tedbirleri elden bırakmak anlamına gelmemeli. İnsanlar zincirlerinden boşanmışcasına sokakalara atarken kendini, biz bir süre daha izleyip neler olduğunu görmeliyiz. Fazla hızlı hareket edip evde geçirdiğimiz 65 günü çöpe atmak büyük ahmaklık olur. Henüz virüs bitmedi, bunu her sabah uyandığımda kendime söylüyorum.

Sosyal hayatta ise bir değişiklik olmasını en azından kendi adıma bir değişiklik olmasını beklemiyorum. Her ne kadara özlemiş olsam da, bir süre daha bu şekilde gitmesinin doğru olduğunu, sınırlı bir insan çevresi ile açık havada, sosyal mesafe ile oturmanın ilerisine gidilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Restoran, kafe tarzı yerlere gitmek için henüz erken, en azından benim için erken. Fakat tek başınıza hiç bir şeyi de değiştirme şansımız yok maalesef. Bu biraz yere çöp atma meselesine benziyor, benim attığım çöple ne olur der bazen insanlar ama öyle değil işte, maske meselesi de aynen bunun gibi. Bir ben taksam ne olur demeden bu maskeyi takmaya mutlaka devam etmeliyiz.

Özlediğim çok şey var, yine de elimde olanların keyfini çıkartmaya çalışıyorum. Bu dönemde benim en iyi yaptığım şeylerden biri de bu oldu. Pozitifliğimi çok kaybetmeden, ilerleyen günlerin nelere gebe olduğunu çok düşünmeden günü yaşamaya çalıştım elimden geldiğince. Bunu başardığım günlerin sayısı, başaramadıklarımdan fazla olduğu için kendimle de gurur duydum işin doğrusu.

İnsan Hayata iki anlam yükler,

Biri ağlarken, diğeri gülerken,

Ve tek bir kere kıymet bilir, O da elindekini kaybederken.

Dostoyevski Umarım bu süreç hepimize elimizdekinin kıymetini göstermiştir, Kaybetmeden kıymetini bilmeye devam edelim o zaman.... Sevgiyle Kalın, Maske takın... Jacko