Günün Yazarı - Harper Lee

Herkese Merhabalar,

Bu hafta olan olayların ardından benim okuduğum ve ruhumun derinliklerine kadar işleyen bu kitabı sizlerle paylaşmak istedim. Yazarın tek kitabı olduğundan dolayı yazar hakkında detaylı bir tanıtım yapmayacağım fakat kitabı yazarken bile canımın halen yandığını hissediyorum. Tanıtacağım kitap "Bülbülü Ödürmek" . Nelle Harper Lee (d. 28 Nisan,1926) ABD'li yazar.

Alabama doğumlu olan yazar Harper Lee, Huntington Koleji ve Alabama Üniversiteleri'nde okudu. Bir süre Alabama'nın Oxford kentinde eğitim gördükten sonra, Eastern Air Lines'ta işe girdi. Birkaç kısa hikâye yazan Lee, 1960 yılında ünlü Bülbülü Öldürmek romanını yazdı. Yazarın tek romanı olan bu eser çok başarılı bulundu, büyük başarı kazandı ve filme çekildi. Ancak Harper Lee bir daha roman yazmadı.

"Bülbülü Öldürmek" ilk yayımlandığında satış rekorları kırdı ve yazarını kısa sürede üne kavuşturdu. 1961 Pulitzer Edebiyat Ödülü kazandı, bir yıl sonra Gregory Peck'in başrolünü oynadığı bir filmde beyazperdeye aktarıldığında da Oscar aldı. Bu romanın böylesine büyük başarı sağlamasının nedeni, olayların çocuk ruhuna ve hayal gücüne uygun bir şekilde değerlendirilmesiydi. Irkçılığın, eşitsizliğinin öyküsü bu. Özgürlük, eşitsizlik, ayrımcılık bir çocuğun gözünden anlatılıyor. Scout Finch, "ey insanoğlu neyine güveniyorsun, kendine gel!" diyor adeta. Yaşı küçük olmasına rağmen öyle dersler veriyor ki bize, görmediğimiz, görmezden geldiğimiz ne varsa tokat gibi çarpıyor yüzümüze.

Irk ayrımının fazlaca hissedildiği toplumda avukat Atticus, siyahilere hayvan değeri bile vermeyen toplumun normlarına karşı gelerek bir siyahinin haksız yere ırza geçmek ile suçlandığı davayı alır. Tüm kalabalığa, yuhlamalara rağmen doğru bildiğinden bir an bile vazgeçmiyor avukat.

Okurken gözlerim doldu bu kitabı. Emin olun o kadar beğeneceksiniz ki, okudukça bir daha okumak isteyeceksiniz.

Bülbülü Öldürmek insan olmaya, topluma dair birçok mesaj barındırıyor içinde. Dolaylı veya doğrudan verilen bu mesajları paragraflar arasından çok rahat alıp üstünde düşünebilirsiniz. Henüz küçük yaşına rağmen haksızlık duygusunun ağırlığını üstünde hissetmeye başlayan Scout'ın içinde bulunduğu duygu-düşünce durumunu okuyup etkilenmemek imkansız gibi görünüyor. Kitabın giriş kısmı ve iç sayfalarında zaman zaman çabuk bitsin bu kısımlar diyebileceğiniz bölümler olabilir ama özellikle giriş sizi kesinlikle yanıltmasın. Hikaye bir noktada sizi öyle bir ele geçirecek ki, gece uyanıp kitabı okumak isteyeceksiniz.

Yaptığım bazı alıntıları da paylaşmak isterim.

"Başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim." Çok vurucu. Bir şey yaparken "başkaları ne der?" demeden sadece doğru olduğu için yapmayı seçmelidir insan. Kendi kendine doğru olmadığına inandığım bir şeyi sırf herkes doğru bulduğu için yaparsam bu yaşayan ben miyim? Kendim için yaşamalı, doğrum neyse onu yapmalıyım. Bazen doğru can acıtır ama doğrudur. Birilerinin canı yanmadan bir şeyler düzelmemiş ve de düzelmeyecektir.

"Bazı adamlar vardır, o adamlar...Öbür dünyayla o kadar meşguldürler ki bu dünyada yaşamayı hiç bilmezler, şu sokağa bak, sonucu görürsün." Yorumlaması o kadar zor ki bu cümleyi en iyisi okuyan herkes kendi yorumunu yapsın, ben yazdığım ile kalayım. Yüzyıl bile geçse dünya değişmiyor maalesef.

"...gerçek cesaretin ne olduğunu görmeni istiyordum, gerçek cesaretin eli tüfekli bir adamla ilgisi olmadığını. Daha başlamadan yenildiğini bile bile başlamak ve her ne pahasına olursa olsun sonuna kadar devam etmek olduğunu. Nadiren de olsa bazen kazanırsın." Hayatın bir yerinde bir haksızlığı görüpte sessiz kalmaktan daha kötüsünü düşünemiyorum bile. Bir başına bile olsan o yanlışın yanlış olduğunu korkmadan söylemek bile kazanmaktır aslında. Haksızlığa uğrayana arka çıkmak, yalnız olmadığını yüksek sesle söylemek bile çok büyük bir olaydır. Günümüzde maalesef ezilmiş ve sessizliğe mahkum edilmiş şekilde yaşıyoruz. Neden mi? Korkuyoruz da ondan. Halbuki değişimleri korkmayanlar yapar.

Sevgiyle Kalın.

Jacko